بررسی میزان آسیب پذیری در برابر فقر در مناطق روستایی شهرستان فسا

توجه به ریسک و مخاطره در مباحث مربوط به فقر به طور گسترده مورد توجه و پذیرش قرار گرفته است. در این ارتباط آسیب پذیری در برابر فقر، موضوعی است که در اولویت بندی ریسک های اجتماعی نامطلوب و مدیریت استراتژی ریسک از اهمیت ویژه ای برخوردار است. پس این مقاله به بررسی این موضوع در سطح خرد در مناطق روستایی می پردازد. به این منظور از معیارهای خطرپذیری، خط فقر مطلق افزوده و شاخص های فقر فوستر و هم کاران استفاده شد. آمار و اطلاعات مورد نیاز به صورت پیمایشی از 120 خانوار در سه روستای شهرستان فسا به دست آمد. نتایج حاکی از آن است که 66/46 درصد خانوارهای نمونه ی مورد مطالعه، دارای کم ترین خطرپذیری هستند،40 درصد خانوارها همواره بالاترین سطح خطرپذیری را به خود اختصاص داده اند و همیشه در معرض آسیب های فقر قرار دارند. برای 34/13 درصد باقی مانده ی خانوارها، فقر یک تهدید بوده و این گروه از خانوارها درعین غیرفقیر بودن، آسیب پذیر در برابر فقر هستند. هم چنین نتایج بیانگر آن است که، برای نیل به موفقیت کامل در زمینه ی رهایی خانوارها از پدیده ی فقر، کمک و یاری به آنان باید به میزانی بیش از آن صورت گیرد که آن ها را به سطح خط فقر مطلق می رساند. از سوی دیگر، با در نظر گرفتن معیار میزان خطرپذیری، تاثیر هر واحد مساعدت به فقرا به میزان قابل ملاحظه ای افزایش می یابد. نتیجه ی دیگر شایان یادآوری آن است که معیار خطرپذیری بر لایه های درونی فقر اثرگذار است و می تواند زمینه را برای کاهش هر چه بیش تر و سریع تر عمق فقر و ترمیم موثرتر آسیب های وارده به خانوارها فراهم کند.